jeld

پژوهشنامه پاییز ۱۳۷۸

زمین‌لرزه بیستم سپتامبر ۱۹۹۹ تایوان
علی اکبر اسلامی، محمدرضا عباسی، امیرمنصور فرهبد

نتیجه تفسایر نگاشت دورلرزه ای زمین‌لرزه تایوان در تهران، همخوانی آن با پردازشهای فرستاده شده در شبکه اینترنت، وارسی یادداشتهای بازدید از منطقه تایوان قبل از این رویداد و مطالعه لرزه خیزی و لرزه زمین ساخت حاکم بر ساختگاه این زمین‌لرزه، دریافتهای زیر را ممکن ساخته است.
انرژی حاصل از تکان این رویداد مرز صفحه ای نه تنها توسط موجهای بالا فرکانس در حوزه نزدیک تخلیه شده است، بلکه به گونه صفحه لرزه همراه موجهای پایین فرکانس نیز تا دوردست رانده شده است. البته این جزء صفت زمین‌لرزه‌های مرز صفحه ای است که انرژی بیشتری را به دوردست بفرستند [۱]؛ چنانکه هم شهر پولی در حوزه نزدیک در مرکز جزیره بکلی تخریب شده و هم سازه‌های مهندسی ساز بلند مانند هتل در تایپه به فاصله ۱۵۰ کیلومتری شمال خاوری مرکز زمین‌لرزه در دوردست فرو افتاده اند. البته پدیده روانگرایی خاک و تشدید هم به واسطه ساحلی بودن منطقه و همنوایی فرکانس خودی (Itself-Frequency) سازه‌های بلند با فرکانس طبیعی موجهای تکفام (Monocromatic) می تواند به ترتیب در کج شدن و ریزش مؤثر بوده باشد. مسبب زمین ساختی این رویداد، تداوم برخورد (Collision) دو صفحه دریای فیلیپین و اوراسیا دانسته می شود. پیشگام صفحه برخوردی دریای فیلیپین در سیمای زمین ساخت عمومی منطقه به صورت فراز پلی دیده می شود که از ترکیب بندی بخش شمال و خاور فرورانش صفحه دریای فیلیپین شکل می گیرد. گذار شمالی این صفحه به سوی فرورانش (Subduction) از بندر هوالین (Hualien) بر جزیره تایوان وارد می شود. راندگی (Thrust) بیستم سپتامبر ۱۹۹۹ بازتاب صفحه برخورد این گذار در مرکز جزیره تایوان و یا از دیدگاه سنو و همکاران [۲] یک زمین‌لرزه منطقه فرورانشی است.

متن کامل