خسارات ناشی از زمین لرزه به دو صورت می تواند حاصل شود. ۱) خسارات ناشی از ارتعاشات زمین ۲) جابه جایی های دائمی ناشی از حرکت دو لبه گسل و انتشار گسلش به سطح زمین. تحقیقات مهندسان زلزله بیشتر در راستای درک رفتار سازه ها در برابر امواج لرزه ای ناشی از حرکت قوی زمین بوده و تلاش کمتری برای بررسی رفتار آن ها در برابر حرکات تکتونیکی و جابه جایی دو لبه گسل صورت پذیرفته است. این موضوع سبب شده تا در آیین نامه ها و دستورالعمل های گذشته پرهیز از ساخت ساز هرگونه ساختمان و سازه مهم در مجاورت گسل ها توصیه شود. وقوع سه زلزله مخرب در سال ۱۹۹۹ در ترکیه (Kocaeli & Ddzce) و تایوان (Chi-Chi) که در آن موارد متعددی از گسلش سطحی و برخورد آن با سازه های مهندسی مشاهده گردید ، نقطه عطفی را در زمینه بررسی رفتار اندرکنش گسلش با سازه و ارائه راهکار برای مقابله با این مخاطره فراهم نموده است. اگرچه بر اساس تجارب گذشته فضاهای زیرزمینی مانند تونل های مترو و ایستگاه های زیرزمینی نسبت به سازه های روزمینی از ایمنی بالاتری در برابر زلزله برخوردارند ، لیکن بر اساس گزارشات موجود، موارد متعددی از آسیبها و تخریب ها را به خصوص در مواقع تلاقی با پهنه های گسلی و یا حضور در مسیر گسلش تجربه کرده اند. فروریختن ۴۰۰ متر از تونلهای دوقلوی در دست احداث بولو در ترکیه در زلزله سال ۱۹۹۹ در اثر گسلش گسل Kaynasli یکی از این موارد است. در تحقیق حاضر تلاش بر این است که با انجام مدل سازی های عددی بر پایه نرم افزار های المان محدود مسئله تاثیر حضور فضاهای زیرزمینی تونل و ایستگاه مترو بر روند توسعه گسلش شیب لغز معکوس در آبرفت و امکان سنجی انحراف مسیر آن در رسیدن به سطح زمین و تغییر در زون گسلش سطحی بررسی شود. همچنین تاثیر گسلش بر خود سیستم سازه ای، نیروهای ایجاد شده در پوشش و پایداری آن نیز مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد.
تاثیر فضاهای زیر زمینی (تونل، ایستگاه مترو) بر الگوی توسعه گسلش در سطح زمین/ممقانیان نیلوفر
/توسط Arash Eslamiخسارات ناشی از زمین لرزه به دو صورت می تواند حاصل شود. ۱) خسارات ناشی از ارتعاشات زمین ۲) جابه جایی های دائمی ناشی از حرکت دو لبه گسل و انتشار گسلش به سطح زمین. تحقیقات مهندسان زلزله بیشتر در راستای درک رفتار سازه ها در برابر امواج لرزه ای ناشی از حرکت قوی زمین بوده و تلاش کمتری برای بررسی رفتار آن ها در برابر حرکات تکتونیکی و جابه جایی دو لبه گسل صورت پذیرفته است. این موضوع سبب شده تا در آیین نامه ها و دستورالعمل های گذشته پرهیز از ساخت ساز هرگونه ساختمان و سازه مهم در مجاورت گسل ها توصیه شود. وقوع سه زلزله مخرب در سال ۱۹۹۹ در ترکیه (Kocaeli & Ddzce) و تایوان (Chi-Chi) که در آن موارد متعددی از گسلش سطحی و برخورد آن با سازه های مهندسی مشاهده گردید ، نقطه عطفی را در زمینه بررسی رفتار اندرکنش گسلش با سازه و ارائه راهکار برای مقابله با این مخاطره فراهم نموده است. اگرچه بر اساس تجارب گذشته فضاهای زیرزمینی مانند تونل های مترو و ایستگاه های زیرزمینی نسبت به سازه های روزمینی از ایمنی بالاتری در برابر زلزله برخوردارند ، لیکن بر اساس گزارشات موجود، موارد متعددی از آسیبها و تخریب ها را به خصوص در مواقع تلاقی با پهنه های گسلی و یا حضور در مسیر گسلش تجربه کرده اند. فروریختن ۴۰۰ متر از تونلهای دوقلوی در دست احداث بولو در ترکیه در زلزله سال ۱۹۹۹ در اثر گسلش گسل Kaynasli یکی از این موارد است. در تحقیق حاضر تلاش بر این است که با انجام مدل سازی های عددی بر پایه نرم افزار های المان محدود مسئله تاثیر حضور فضاهای زیرزمینی تونل و ایستگاه مترو بر روند توسعه گسلش شیب لغز معکوس در آبرفت و امکان سنجی انحراف مسیر آن در رسیدن به سطح زمین و تغییر در زون گسلش سطحی بررسی شود. همچنین تاثیر گسلش بر خود سیستم سازه ای، نیروهای ایجاد شده در پوشش و پایداری آن نیز مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد.