شبیه سازی نرم افزاری کنترل فعال/ دورگه لرزه ای با استفاده از الگوریتم ژنتیکی در سازه‌ها/علی مرادی ارژنگ

این نوشتار خلاصه ای از مطالعات و پژوهشهای یک سال اخیر در پیشنهاد یک روش کنترل فعال/ دو رگه سازه‌ها در مقابل زمین‌لرزه است. بعد از وقوع زمین‌لرزه‌های نورث ریج و کوبه نیاز به توسعه الگوریتمهای قوی کنترل که بتوانند سازه‌های بزرگ و حیاتی را طی حرکات شدید زمین کاملاً محافظت نمایند احساس شد [۲۴] . بدین منظور تاکنون روشهای جدید و کارآمدی از خانواده‌های مختلف الگوریتمهای کنترل سازه‌های مهندسی عمران پیشنهد شده اند. توسعه روشهای هوش مصنوعی در سالیان اخیر به پیشرفت این پژوهشها کمک شایان نموده و قابلیت این روشها در حل سریع و مطمئن مسائل پیچیده و درگیر با متغیرهای زیاد و غیرخطی ثابت شده است [۵] . بنابراین استفاده از هوش مصنوعی در الگوریتم پیشنهادی در این تز مورد توجه قرارگرفت. متأسفانه حجم فعالیتهای علمی که تاکنون در این رشته از دانش انجام گرفته، زیاد نیست. در سال ۱۹۹۷ قابوسی و کیم یک روش جدید برای کنترل سازه‌های تحت زمین‌لرزه با پس خور مرتبه کاهش یافته توسط الگوریتمهای ژنتیکی را پیشنهاد کردند که عملکرد مناسب تحت عدم یقینهای شدید سازه ای و سیستم کنترل داشت [۳۰] . از الگوریتمهای ژنتیکی همچنین در بدیت آوردن مقادیر بهره کنترل بهینه( گی و همکارانی۱۹۹۶)، تنیظیم وزنهای کنترل کننده عصبی (لی وایز و فنگ ۱۹۹۲) و مقیاس نمودن پارامترهای کنترل کننده فازی(کیم و همکاران ۱۹۹۵) استفاده شده است [۳۰] . دورنمایی از دیگر فعالیتهای انجام شده د راین زمینه تاکنون به طور مفصل تحت عنوان یک زیر بخش در فصل آول آورده شده است. مزیت روش کنترل پیشنهاد شده در این تز، انجام محاسبات در حوزه زمانی حقیقی ( برخلاف بیشتر روشهای کنترل بهینه که در فضای حالت کار می کنند)، محاسبه حداقل سیگنال کنترل برای میزان مشخص و دلخواهی از کاهش در سیستمهای فعال/ دورگه تحت شتاب ورودی زمین(بر خلاف(LQR) و عملکرد مناسب تحت مقادیر تأخیر زمانی طولانی است.