تقویت بیشینه شتاب سطح زمین بر روی عوارض توپوگرافی دو بعدی/حیدری باطنی هامون

امروزه تجربیات به دست آمده از زمین‌لرزه‌های گذشته و نیز مطالعات صورت گرفته در این زمینه تاثیر قابل ملاحظه عوارض توپوگرافی و نامنظمی‌های سطحی بر پاسخ لرزه‌ای سطح زمین را نمایان ساخته است. علی‌رغم مشخص شدن اهمیت این مسئله، تنها معدودی از آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های طراحی مقاوم در برابر زلزله به صورت محدود و بازدارنده اثرات ساختگاهی ناشی از توپوگرافی را مد نظر قرار داده‌اند. این مسئله ناشی از عدم وجود دانش کافی در باره نحوه و میزان تاثیر توپوگرافی بر پاسخ لرزه‌ای است و ضرورت انجام مطالعات در این زمینه را بیان می‌دارد.
هدف اصلی رساله حاضر، بررسی تغییرات بزرگنمایی بیشینه شتاب سطح زمین (PGA) بر روی عوارض توپوگرافی دوبعدی همگن و ارتجاعی خطی و همچنین انجام برخی مطالعات حساسیت‌سنجی بر روی میزان تأثر آن از خصوصیات هندسی و مکانیکی محیط و موج مهاجم است. برای این منظور ابتدا برخی تحلیل‌های عددی تکمیلی توسط نرم‌افزارِ مبتنی بر روش اجزاء مرزی هیبرید (Hybrid) انجام گرفت. پس از آن کلیه داده‌های حاصله از تحلیل‌های عددی جدید و پیشین پژوهشگاه بر روی تپه‌ها و دره‌های دو بعدی نیم‌سینوسی، نیم‌بیضی و ذوزنقه مورد پردازش تکمیلی قرار گرفت. در همین راستا برنامه‌ کوچک و متممی در محیط مطلب (Matlab) نگارش گردید تا با محاسبه مشتقات تاریخچه‌ زمانی تغییرمکان، تاریخچه‌های زمانی سرعت، شتاب و همچنین مقادیر بیشینه هر یک را به دست دهد.
نهایتا بعضی معیارهای کلی و نیز برخی روش‌ها و روابط ساده مهندسی ارائه شدند که می‌توانند ایده اولیه‌ای را از مقادیر بیشینه شتاب سطح زمین بر روی عوارض توپوگرافی یاد شده بدست دهند و همچنین در توسعه روش‌های ریزپهنه‌بندی ژئوتکنیک لرزه‌ای در مناطق پوشیده از عوارض توپوگرافی بکار گرفته شوند.