بررسی رفتار لرزه ای مهاربندهای هم مرکز/محمدی علیرضا

یکی از متداول‌ترین و قدیمی‌ترین سیستم‌های باربر جانبی، سیستم‌های مهاربندی می‌باشد. سختی بالا و تغییر مکان‌های محدود، شکل پذیری کم از ویژگی‌های این سیستم سازه‌ای به شمار می‌رود که به علت کمانش فشاری اعضای مهاربندی، میزان جذب انرژی این سیستم سازه‌ای محدود می‌باشد. مبانی طراحی لرزه‌ای سازه‌ها بر این اساس استوار هستند که نیروهای حاصل از زلزله توسط اعضای سازه‌ای شکل‌پذیر تحمل شده و نیروهای وارده به اعضای دیگر از طریق آن‌ها کنترل‌شده باشد. به همین منظور برای بهبود عملکرد لرزه‌ای سیستم‌های مهاربندی، ایده استفاده از ورق اتصال شکل‌پذیر در وسط قاب همگرا، که به‌وسیله اعضای مهاربندی به گاست‌های کناری متصل می‌شود، مطرح شد. در این سیستم به‌منظور حفظ قابلیت ارتجاعی و جلوگیری از کمانش مهاربندها، جاری شدن و گسیختگی ورق اتصال میانی معیار عملکرد در نظر گرفته شد. برای دست یافتن به چنین هدفی، راهکار استفاده از ورق‌های فولادی باضخامت کم موردبررسی قرار گرفت. استفاده از این نوع سیستم در سازه، با تمرکز رفتار غیرخطی در ورق اتصال میانی، ورق همانند فیوز عمل کرده و باعث ایمن ماندن اعضای اصلی سازه می‌شود و در تعمیر سازه بعد از زلزله نیز فقط با باز کردن پیچ‌های اتصال مهاربندها به ورق اتصال میانی، می‌توان ورق را تعویض کرد. انتظار می‌رود با استفاده از ورق اتصال نازک میانی در سیستم مهاربندی به نتایج زیر دست‌یافت : ‎۱٫ بهبود رفتار چرخه‌ای سیستم‌های مهاربندی هم‌محور و درنتیجه بهبود قابلیت اتلاف انرژی سیستم ‎۲٫ افزایش شکل‌پذیری سازه ‎۳٫ جلوگیری از خرابی اجزای سازه‌ای، با عملکرد ورق اتصال میانی به‌عنوان عضو فیوز ‎۴٫ جلوگیری از کمانش مهاربندها در فشار.