عوامل مختلفی منجر به افزایش تقاضا برای تقویت سازه ه شده است که می توان به زوال و بالا رفتن سن سازه‌های بتنی، ضعف سازه‌ها د رمقابل ارتعاشات و نیروهای وارده از طرف زلزله، تغییر کاربری سازه، عدم رضایت ضوابط اجرایی، تغییرات ضوابط آیین نامه‌ها، خوردگی فولاد و بتن و … اشاره نمود. ب این توصیف تقویت سازه‌ها از موارد بسیار ضروری می باشد در اغلب سازه‌های بتنی، ستون ها به دلیل ناکارآمدی در شکل پذیری خمشی و ضعف مقاومت برشی یا خمشی در مقاطع بحرانی که عمدتاً ناشی از کمبود فولاد عرضی و یا طول وصله فولاد می باشد، آسیب پذیرترین اعضا بوده اند بخصوص اگر ستون ها لاغر وبلند باشند این نگرانی ها د و چندان می شود. به همین دلیل تکنیک های ترمیم و تقویت ستون ها و همچنین آزمایش نمونه‌های واقعی و مدل های مقیاس شده از آنهاف توجه محققین را به خود معطوف داشته است. تکنیک هایی که از نظر کاربردی و اجرایی مناسب ترین تشخیص داده شده اند شامل دورپیچ کردن با فولاد، افزایش سطح مقطع با بتن ریزی و اضافه کردن آرماتور، تقویت با ورقهای فولادی. تزریق اپوکسی، بخیه زدن، ایجاد یکپارچگی با کابل های پیش تنیدگی و پوشش مواد مرکب اعم از الیاف شیشه ای و الیاف کربن با چسب مخصوص و بهره گیری از تکنیک های لرزه ای مانند (Lead Rubber Bearing) LRB و (Friction Pendulum System) FPS می باشند.
اما در چند سال اخیر استفاده از الیاف FRP بعنوان روشی مناسب جهت تقویت و تعمیر اعضای بتن آرمه در دنیا مورد توجه قرارگرفته است و در دانشگاههای معتبر دنیا آزمایشات گوناگونی برروی عملکرد اعضای بتن آرمه تقویت شده ب این الیاف در مقابل بارهای زلزله انجام گرفته است و لی از مقالات و تحقیقات گوناگون چنان برمی آید که زمینه کاری در این مورد بسیار زیاد است.
در این تحقیق با استفاده از روش های آزمایشگاهی و تحلیلی و عددی به بررسی تقویبت و تعمیر ستونهای بتن آرمه بلند و لاغر با الیاف GFRP که طبق آیین نامه ACI قبل ازسال ۱۹۷۱ ساخته شده اند و تأثیر آن در مشخصه‌های ستون از قبیل شکل پذیری، مقاومت و به طور کلی عملرد این چنین ستون ها در هنگام اعمال بارهای سیکلی پرداخته شده است و در مورد اثر با رمحوری بر عملکرد ستونهای تقویت شده و نشده بحث شده است. البته با آزمایش ستون های تقویت نشده به بررسی آسیب‌پذیری ستونهای ساخته شده طبق آیین نامه ACI قبل از سال ۱۹۷۱ و آیین نامه آبا پرداخته شده و درنهایت نتایج بدست آمده از روشهای تحلیلی با نتایج بدست آمده از آزمایش مقایسه شده است.
بررسی آزمایشگاهی و تحلیلی تعمیر و تقویت لرزه ای ستون های بتن آرمه/زنجانی زاده وحید
/توسط Arash Eslamiعوامل مختلفی منجر به افزایش تقاضا برای تقویت سازه ه شده است که می توان به زوال و بالا رفتن سن سازه‌های بتنی، ضعف سازه‌ها د رمقابل ارتعاشات و نیروهای وارده از طرف زلزله، تغییر کاربری سازه، عدم رضایت ضوابط اجرایی، تغییرات ضوابط آیین نامه‌ها، خوردگی فولاد و بتن و … اشاره نمود. ب این توصیف تقویت سازه‌ها از موارد بسیار ضروری می باشد در اغلب سازه‌های بتنی، ستون ها به دلیل ناکارآمدی در شکل پذیری خمشی و ضعف مقاومت برشی یا خمشی در مقاطع بحرانی که عمدتاً ناشی از کمبود فولاد عرضی و یا طول وصله فولاد می باشد، آسیب پذیرترین اعضا بوده اند بخصوص اگر ستون ها لاغر وبلند باشند این نگرانی ها د و چندان می شود. به همین دلیل تکنیک های ترمیم و تقویت ستون ها و همچنین آزمایش نمونه‌های واقعی و مدل های مقیاس شده از آنهاف توجه محققین را به خود معطوف داشته است. تکنیک هایی که از نظر کاربردی و اجرایی مناسب ترین تشخیص داده شده اند شامل دورپیچ کردن با فولاد، افزایش سطح مقطع با بتن ریزی و اضافه کردن آرماتور، تقویت با ورقهای فولادی. تزریق اپوکسی، بخیه زدن، ایجاد یکپارچگی با کابل های پیش تنیدگی و پوشش مواد مرکب اعم از الیاف شیشه ای و الیاف کربن با چسب مخصوص و بهره گیری از تکنیک های لرزه ای مانند (Lead Rubber Bearing) LRB و (Friction Pendulum System) FPS می باشند.
اما در چند سال اخیر استفاده از الیاف FRP بعنوان روشی مناسب جهت تقویت و تعمیر اعضای بتن آرمه در دنیا مورد توجه قرارگرفته است و در دانشگاههای معتبر دنیا آزمایشات گوناگونی برروی عملکرد اعضای بتن آرمه تقویت شده ب این الیاف در مقابل بارهای زلزله انجام گرفته است و لی از مقالات و تحقیقات گوناگون چنان برمی آید که زمینه کاری در این مورد بسیار زیاد است.
در این تحقیق با استفاده از روش های آزمایشگاهی و تحلیلی و عددی به بررسی تقویبت و تعمیر ستونهای بتن آرمه بلند و لاغر با الیاف GFRP که طبق آیین نامه ACI قبل ازسال ۱۹۷۱ ساخته شده اند و تأثیر آن در مشخصه‌های ستون از قبیل شکل پذیری، مقاومت و به طور کلی عملرد این چنین ستون ها در هنگام اعمال بارهای سیکلی پرداخته شده است و در مورد اثر با رمحوری بر عملکرد ستونهای تقویت شده و نشده بحث شده است. البته با آزمایش ستون های تقویت نشده به بررسی آسیب‌پذیری ستونهای ساخته شده طبق آیین نامه ACI قبل از سال ۱۹۷۱ و آیین نامه آبا پرداخته شده و درنهایت نتایج بدست آمده از روشهای تحلیلی با نتایج بدست آمده از آزمایش مقایسه شده است.