طراحی بر اساس عملکرد، یک چارچوب جدید برای ارزیابی خطرپذیری لرزه‌ای سازه‌ها میباشد که در یک تعامل مناسب با کارفرما صورت میپذیرد. طراحی بر اساس عملکرد یکی از مهمترین پیشرفت‌های اخیر در مهندسی زلزله بوده که باعث تطابق بیشتر فرآیند طراحی بر رفتار واقعی سازه شده است. در حالت کلی، هدف این روش بالا بردن سطح ایمنی در سازه ها است. یکی از مهمترین روشهایی که تا بحال در این مقوله مطرح شده، روش پیشنهادی مرکز تحقیقات مهندسی زلزله پاسیفیک میباشد. یکی از مهمترین بخش‌های این روش پیشنهادی، محاسبه پاسخ سازه بوده که پارامترهای تقاضا و ظرفیت لرزه‌ای سازه بر این اساس بدست می‌آیند. در این روش پارامترهای تقاضا و ظرفیت سازه‌ای با استفاده از منحنی‌های تحلیل دینامیکی فزاینده محاسبه میشوند که این منحنی ها نیز بر اساس تعداد قابل توجهی از تحلیل‌های دینامیکی غیرخطی برای یک مجموعه مناسب زلزله‌های انتخابی بدست می‌آیند. بدیهی است که تحلیل‌های دینامیکی فزاینده میتوانند بسیار زمانگیر باشند. از اینرو، در صورتی که بتوان تعداد زلزله‌های کمتر و هدفمندی را پیش از انجام این تحلیل ها انتخاب نمود، از حجم تحلیل های لازم در این زمینه کاسته خواهد شد. بدین منظور مفهوم اولویت‌بندی شتابنگاشتها در این رساله مطرح شده است. با استفاده از این مفهوم، با تعداد اندکی از زلزله‌ها میتوان به منحنی‌های تحلیل دینامیکی فزاینده خلاصه شده واقعی (بر اساس تعداد بیشتری از زلزله ها) دست یافت. در این رساله، در قالب فرضیات موجود، نشان داده شده است که سه منحنی اصلی خلاصه شده تحلیل دینامیکی فزاینده (۱۶، ۵۰ و ۸۴ درصد) را میتوان تنها با شش زلزله از لیست اولویت‌بندی با تقریب مناسبی پیش بینی نمود. بر این اساس میتوان حجم تحلیل غیرخطی سازه را به نحو چشمگیری کاهش داد. این روش قابل استفاده برای اهداف طراحی یا آزمایشگاهی نیز میباشد. چون در این موارد نیز عملا امکان استفاده از تعداد زیادی زلزله مقدور نمیباشد. همچنین با استفاده از این روش میتوان استفاده از زلزله‌های واقعی را جایگزین استفاده از زلزله‌های شبیه‌سازی شده مصنوعی نمود.
اولویت بندی شتابنگاشتها برای تحلیل دینامیکی غیرخطی/آذربخت بنکده علیرضا
/توسط Arash Eslamiطراحی بر اساس عملکرد، یک چارچوب جدید برای ارزیابی خطرپذیری لرزه‌ای سازه‌ها میباشد که در یک تعامل مناسب با کارفرما صورت میپذیرد. طراحی بر اساس عملکرد یکی از مهمترین پیشرفت‌های اخیر در مهندسی زلزله بوده که باعث تطابق بیشتر فرآیند طراحی بر رفتار واقعی سازه شده است. در حالت کلی، هدف این روش بالا بردن سطح ایمنی در سازه ها است. یکی از مهمترین روشهایی که تا بحال در این مقوله مطرح شده، روش پیشنهادی مرکز تحقیقات مهندسی زلزله پاسیفیک میباشد. یکی از مهمترین بخش‌های این روش پیشنهادی، محاسبه پاسخ سازه بوده که پارامترهای تقاضا و ظرفیت لرزه‌ای سازه بر این اساس بدست می‌آیند. در این روش پارامترهای تقاضا و ظرفیت سازه‌ای با استفاده از منحنی‌های تحلیل دینامیکی فزاینده محاسبه میشوند که این منحنی ها نیز بر اساس تعداد قابل توجهی از تحلیل‌های دینامیکی غیرخطی برای یک مجموعه مناسب زلزله‌های انتخابی بدست می‌آیند. بدیهی است که تحلیل‌های دینامیکی فزاینده میتوانند بسیار زمانگیر باشند. از اینرو، در صورتی که بتوان تعداد زلزله‌های کمتر و هدفمندی را پیش از انجام این تحلیل ها انتخاب نمود، از حجم تحلیل های لازم در این زمینه کاسته خواهد شد. بدین منظور مفهوم اولویت‌بندی شتابنگاشتها در این رساله مطرح شده است. با استفاده از این مفهوم، با تعداد اندکی از زلزله‌ها میتوان به منحنی‌های تحلیل دینامیکی فزاینده خلاصه شده واقعی (بر اساس تعداد بیشتری از زلزله ها) دست یافت. در این رساله، در قالب فرضیات موجود، نشان داده شده است که سه منحنی اصلی خلاصه شده تحلیل دینامیکی فزاینده (۱۶، ۵۰ و ۸۴ درصد) را میتوان تنها با شش زلزله از لیست اولویت‌بندی با تقریب مناسبی پیش بینی نمود. بر این اساس میتوان حجم تحلیل غیرخطی سازه را به نحو چشمگیری کاهش داد. این روش قابل استفاده برای اهداف طراحی یا آزمایشگاهی نیز میباشد. چون در این موارد نیز عملا امکان استفاده از تعداد زیادی زلزله مقدور نمیباشد. همچنین با استفاده از این روش میتوان استفاده از زلزله‌های واقعی را جایگزین استفاده از زلزله‌های شبیه‌سازی شده مصنوعی نمود.