اندرکنش شریانهای حیاتی در زلزله های شهری و کاهش اثرات آن/لبیبی حسین

اندرکنش شریانهای حیاتی به صورت یک اثر دو طرفه و یا یک طرفه مابین شریانهای حیاتی یک سامانه در حین و پس از رخداد زلزله تعریف می شود، درنتیجه قابلیت اطمینان یک شریان حیاتی علاوه بر عملکرد لرزه ای خود سامانه بستگی به عملکرد لرزه ای شریانهای مرتبط و اثر آنها بر عملکرد و روند پیشرفت بازسازی آن سامانه دارد. این اثر می تواند به شدت از پاسخ سریع امدادرسانی وروند بازسازی درمنطقه زلزله زده ممانعت کند.به طور مثال اندرکنش شبکه های آبرسانی و برق رسانی حمل و نقل و گازرسانی حمل و نقل وتلفن حمل و نقل و آبرسانی و….. همچنین بازسازی شریانهای حیاتی پس از وقوع یک زلزله شدید و مخرب بسیار مهم وحیاتی است زیرا عملکرد این سامانه ها در تمام ابعاد برای مردم مستقر در منطقه بسیار مهم می باشد. از این رو در این تحقیق سعی شده است تا ضمن بررسی کیفی و کمی اثرات اندرکنش شریانهای حیاتی بر عملکرد آنها پس از وقوع رخداد زلزله، به طورخاص به بررسی اندرکنش شبکه آبرسانی و شبکه ترابری، برق رسانی و گاز در محدوده ای از شهر تهران با استفاده از نقشه های موجود و با کمک نرم افزارهایSAP, ABAQUS CEASAR ,Arc GIS‎ پرداخته شود. در واقع توسط مدلسازی شبکه آب ناحیه با استفاده از نرم افزار CEASAR‎میزان آسیب دیدگی شبکه و در نتیجه نشت لوله ها تحت اثر زلزله معین تخمین زده شده و در نتیجه با استفاده از نقشه های موجود توپوگرافی و معابر میزان رواناب ناشی از شکستگی لوله ها در راهها برآورد شده است؛ سپس میزان آبگرفتگی و تاثیر آن در روند ترافیک معابر برآورد شده است. با توجه به تصادفات بوقوع پیوسته حین زلزله و نیز سردرگمی و تغییر مسیر بسیاری از رانندگان پس از وقوع رخداد، میزان تاثیر و کنترل نیروهای انتظامی آموزش دیده و پلیس و نیز آموزش خود مردم نیز بر روند ترافیک و انسداد معابر بررسی شده است. سپس راهکارهای کاهش میزان فرایند اندرکنشی تاثیر شبکه آبرسانی بر ترافیک معابر بطور فنی و کیفی ارایه گردیده است.