در این پژوهش یکی از مهمترین روش های مطالعاتی نو زمین‌ساختی که تعیین جهت تنش با روش برگشتی (inversion) به یاری داده‌های سازوکارکانونی است ، معرفی شده و کاربرد آن در زاگرس مرکزی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. جهت تنش وابسته به خصوصیات محیط است بنابراین محیطهای مختلف تنش را به صورت متفاوت جذب کرده(جهت تنش در مکان های متفاوت به صورت محلی جابجا می‌شود) و دگرشکلی های گوناگونی از خود نشان می‌دهند.در این پژوهش سعی شده تا تنش در مناطق مختلف زاگرس مرکزی را بدست آورده و نوع دگرشکلی بر روی روندهای مختلف گسلی و به طور خاص بر روی گسل های با روند شمالی- جنوبی در منطقه سروستان و گاوبست مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از آن رژیم تکتونیکی هر منطقه نتیجه شود.در پایان اینکه با توجه به این رژیم ها می‌توان به سازوکار روند های مختلف گسلی دست یافت. تاکنون در ایران در غالب پایان نامه‌های کارشناسی ارشد کمتر به این موضوع پرداخته شده است .در منطقه زاگرس سعی بر این است تا با بدست آوردن رژیم های تکتونیکی و جهت تنش نوزمین ساختی اقدام به رسم تراژکتوری نمائیم. در تعیین تنش نو زمین ساختی می‌توان از روش های متداولی بهره جست که آسان ترین آن روش زمین ساختی است.داده های مورد نیاز در این روش ، سازو کار کانونی است. این سازوکار ها شامل مجموعه حل های سازوکار کانونی توسط CMT برای زاگرس مرکزی ، نتایج بررسی محلی قیر-کارزین ( تاتار، ۲۰۰۱) ، موسسه‌ی ژئوفیزیک دانشگاه تهران در منطقه کازرون برازجان و سازو کار های جدید و بازنگری شده به روش شبیه سازی شکل موج با استفاده از نرم افزار ISOLA در این پژوهش برای محدوده‌ی با طول جغرافیایی (۵۳-۵۴) و عرض جغرافیایی (۲۶٫۵-۲۸) می‌باشد.سپس با استفاده از دو نرم افزار ۱۹۸۷,Failles (Carey-Gailhardis and Mercier) و۱۹۹۳,Tensor(Delvux) داده‌های فوق جداسازی و تحلیل می‌شوند. برتری نرم افزار Failles نسبت به دیگر نرم افزارها این است که در آن می‌توان صفحه اصلی از فرعی را با توجه به بیشینه جهت تنش تشخیص داد. سازوکارهای کانونی حل شده با استفاده از شبیه‌سازی شکل موج در این پژوهش بیانگر پیچیدگی تکتونیک این منطقه می‌باشد. رژیم تکتونیکی حاکم بر گستره به صورت طیفی از فشاری محض تا راستالغز محض وجود دارد. اما در نقاطی به صورت محلی شاهد رژیمهای فشاری شعاعی و حتی راستالغز کششی نیز هستیم.
حل و بررسی وضعیت تنش و کرنش بر اساس ساز و کارهای کانونی در زاگرس مرکزی/ازقندی محسن
/توسط Arash Eslamiدر این پژوهش یکی از مهمترین روش های مطالعاتی نو زمین‌ساختی که تعیین جهت تنش با روش برگشتی (inversion) به یاری داده‌های سازوکارکانونی است ، معرفی شده و کاربرد آن در زاگرس مرکزی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. جهت تنش وابسته به خصوصیات محیط است بنابراین محیطهای مختلف تنش را به صورت متفاوت جذب کرده(جهت تنش در مکان های متفاوت به صورت محلی جابجا می‌شود) و دگرشکلی های گوناگونی از خود نشان می‌دهند.در این پژوهش سعی شده تا تنش در مناطق مختلف زاگرس مرکزی را بدست آورده و نوع دگرشکلی بر روی روندهای مختلف گسلی و به طور خاص بر روی گسل های با روند شمالی- جنوبی در منطقه سروستان و گاوبست مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از آن رژیم تکتونیکی هر منطقه نتیجه شود.در پایان اینکه با توجه به این رژیم ها می‌توان به سازوکار روند های مختلف گسلی دست یافت. تاکنون در ایران در غالب پایان نامه‌های کارشناسی ارشد کمتر به این موضوع پرداخته شده است .در منطقه زاگرس سعی بر این است تا با بدست آوردن رژیم های تکتونیکی و جهت تنش نوزمین ساختی اقدام به رسم تراژکتوری نمائیم. در تعیین تنش نو زمین ساختی می‌توان از روش های متداولی بهره جست که آسان ترین آن روش زمین ساختی است.داده های مورد نیاز در این روش ، سازو کار کانونی است. این سازوکار ها شامل مجموعه حل های سازوکار کانونی توسط CMT برای زاگرس مرکزی ، نتایج بررسی محلی قیر-کارزین ( تاتار، ۲۰۰۱) ، موسسه‌ی ژئوفیزیک دانشگاه تهران در منطقه کازرون برازجان و سازو کار های جدید و بازنگری شده به روش شبیه سازی شکل موج با استفاده از نرم افزار ISOLA در این پژوهش برای محدوده‌ی با طول جغرافیایی (۵۳-۵۴) و عرض جغرافیایی (۲۶٫۵-۲۸) می‌باشد.سپس با استفاده از دو نرم افزار ۱۹۸۷,Failles (Carey-Gailhardis and Mercier) و۱۹۹۳,Tensor(Delvux) داده‌های فوق جداسازی و تحلیل می‌شوند. برتری نرم افزار Failles نسبت به دیگر نرم افزارها این است که در آن می‌توان صفحه اصلی از فرعی را با توجه به بیشینه جهت تنش تشخیص داد. سازوکارهای کانونی حل شده با استفاده از شبیه‌سازی شکل موج در این پژوهش بیانگر پیچیدگی تکتونیک این منطقه می‌باشد. رژیم تکتونیکی حاکم بر گستره به صورت طیفی از فشاری محض تا راستالغز محض وجود دارد. اما در نقاطی به صورت محلی شاهد رژیمهای فشاری شعاعی و حتی راستالغز کششی نیز هستیم.