این رویداد در ادامه پنج کنفرانس پیشین، بعنوان یکی از فعالیهای علمی پر اهمیت در کشور در زمینه زلزله صاحبان اندیشه و پژوهشگران فعال در حوزه‌های زلزله‌شناسی، ژئوتکنیک لرزه‌ای، مهندسی زلزله و مدیریت ریسک ناشی از زلزله را از سراسر جهان در تهران گرد هم آورد تا با ارائه نظرات و ایده‌های جدید، هم‌اندیشی و تبادل‌نظر با یکدیگر آخرین دستاوردها و پیشرفت‌های علمی خود را در معرض دید همکاران خود قرار داده و راهکارهایی را برای کاهش خسارات محتمل ناشی از این پدیده طبیعی به مجریان پروژه‌های عمرانی و تصمیم‌گیران بخشهای مختلف مرتبط با موضوع در کشور بشناسانند.
در طی این کنفراس حدود ۵۷۰ مقاله از ایران و ۲۵ کشور دنیا در زمینه های مختلف تخصصی مرتبط با موضوع کنفرانس در بخشهای شفاهی و پوستر ارائه شد.
هماهنگی بین فعالیت های پژوهشی و اقدامات اجرایی و شناسایی موضوعات و نیازهای پژوهشی متناسب با نیازهای واقعی و اجرایی در کشور از اهداف این کنفرانس بود. یکی از اقدامات مهم در این دوره از کنفرانس های SEE مشارکت مطلوب بخش های اجرایی و فنی و مهندسی کشور بصورت داوطلبانه در برنامه های علمی کنفرانس بوده است. محورهای تخصصی در زمینه های بهسازی لرزه ای دارس، روشهای پناه گیری سریع، درس آموزی از زلزله ۱۱ مارس ۲۰۱۱ در کشور ژاپن از جمله محورهای مورد توجه در این دوره بود. در این راستا کارگاه ها و نشست های تخصصی بین کارشناسان بخش های اجرایی و پژوهشگران نیز نقش بسزایی در پربارتر شدن این کنفرانس بعهده داشت. در طی این سه روز ۶ کارگاه و نشست تخصصی به شرح زیر برگزار شد:
- کارگاه تخصصی بهسازی لرزه ای مدارس
- کارگاه تخصصی بهسازی لرزه ای ساختمان ها- چالش ها و راهکارها
- کارگاه تخصصی مطالعه خطر لرزه ای و کاهش خسارات لرزه ای
- نشست تخصصی روش های صحیح پناه گیری و بررسی مانور سراسری زلزله و ایمنی
- نشست تخصصی بررسی و درس آموزی از ابعاد گوناگون زلزله ۱۱ مارس ۲۰۱۱ منطقه شمال شرق ژاپن
- نشست تخصصی ارزیابی آیین نامه بهسازی لرزه ای تاسیسات نفتی
در کنار این فعالیت های مشترک، نمایشگاه تخصصی جانبی کنفرانس نیز با حضور حامیان و شرکت کنندگان از گرمی خاصی برخوردار بود. در حین برگزاری نمایشگاه جلسات بحث و بررسی فعالیت های صاحبان غرفه ها به اطلاع رسانی از فعالیتها و قابلیتهای فنی موجود در کشور و تعامل بیشتر شرکت کنندگان با یکدیگر افزود.
حضور مطلوب رسانه‌ها در روزهای برگزاری کنفرانس نشاندهده اهمیت مباحث و توجه جامعه به این امر بود و موجب گردید تا پیام کنفرانس به نوبه خود به لایه های مختلف جامعه رسانده شود. در این راستا هماهنگی و همکاری مطلوبی از سوی روابط عمومی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری صورت پذیرفت و اطلاع رسانی مناسبی انجام شد.
امید است که با برگزاری مستمر و برنامه دار این گونه همایش‌ها علاوه بر ارتقای سطح پژوهش در کشور و آشنایی پژوهشگران با سایر فعالیت های تحقیقاتی در عرصه بین الملل بخش های اجرایی کشور نیز از حضور در این مجامع بهره برده و با همکاری محققان برنامه ریزی مناسب تر و مبتنی بر پژوهش را بمنظور کاهش خطرپذیری لرزه ای در کشور در دستور کار خود قرار دهند.
در انتها از حضور کلیه محققان، متخصصان و کارشناسان در این کنفرانس و همراهی در برگزاری موفق آن قدردانی می شود.
