۱۳۶ سال پیش در چنین روزی در ۱۴ تیر ۱۲۵۹ (۴ ژوئیه ۱۸۸۰ میلادی)، زمین‌لرزه آسیب‌رسانی با بزرگای برآورد شده Mw=5.6 در منطقه گرّوس باختر زنجان، شماری از روستاها را ویران کرد و حدود ۶۰ تن را کشت. این لرزه، زمین‌لغزش‌ها و سنگ‌ریزش‌هایی را از کوه‌ها به راه انداخت و در یک جا چشمه گوگرد تازه‌ای آغاز به جریان کرد. دامنه آسیب‌ها تا چراغ تپه و زیستگاه‌های محوطه تخت سلیمان گسترش داشت، اما لرزه بر تخلیه آب از دریاچه واقع بر این محوطه اثری برجای نگذاشت. به انگوران نیز آسیب‌هایی رسید و هم‌چنین به روستاهای دیگری که در سوی جنوب تخت سلیمان جای دارند آسیب رسید؛ در تخت سلیمان تقریباً همه خانه‌ها در اثر زلزله اصلی و پس‌لرزه‌ای در ۵ ژوئیه ویران شد. لرزه در کاوند حس شد و به دنبال آن پس‌لرزه‌هایی تا ماه سپتامبر روی می‌داد.
