چند ساعت پس از نیمه شب (به وقت محلى) در ۲۳ فروردین ۱۳۱۴، یک زمین‌لرزه ویرانگر با بزرگا Mw=6.3 و رشته پس‌لرزه‌هاى آسیب‌رسانش در منطقه‌هاى گلیجان و چهاردانگه در مازندران، بیست و شش روستا را ویران کرد و هشتاد روستاى دیگر را نیز یا ویران کرد و یا به حد ترمیم ناپذیرى آسیب رساند. به رغم این واقعیت که بیش‌تر خانه‌ها در این بخش از ایران از چوب ساخته شده و داراى بام گالیپوش بودند، بسیارى از آن‌ها فروریخت و حدود ۴۸۰ تن را کشت. در کسوت و ورند به دنبال ویرانى، آتش‌سوزى روى داد و در گردشى، قادیکلا و چورت به دنبال زمین‌لرزه، زمین‌لغزه‌هایى در اثر پس‌لرزه‌هاى شدید به راه افتاد. در سراسر منطقه کلان‌لرزه‌اى و نیز قدرى دور از آن، زمین‌لغزه‌ها جاده‌ها، گردنه‌ها و روانه‌ها را بستند. در نزدیکى دوسله، رود تجن در اثر زمین‌لغزه‌اى به درازاى نیم کیلومتر که از کناره‌هاى شمالى آن به راه افتاد، سد شد و بین ورند، علمدار و کسوت، دامنه‌هاى کوه در هر دوسوى رودخانه فروریزش کرد. تنده‌هاى زمین‌لغزه‌هایى را که در اثر این زمین‌لرزه به راه افتاده‌اند، هنوز مى‌توان در امتداد کناره‌هاى شمالى رود تجن تا جنگل قادیکلا و نیز بین جناسم و شیت برکنار زارم رود دید؛ در این‌جا درختان کج شده و به یک‌سو میل کرده، که برخى از آن‌ها دست کم هشتاد سال عمر دارند، توپوگرافى عموماً ناپایدارى را نشان مى‌دهند. حتى در زمین‌هاى نبستاً هموار، براى نمونه بین تلوکلا و شمال کُنیم و نیز باختر امرى و بین آریم و سنکور، لرزه و پس‌لرزه‌هایش سبب زمین‌لغزش و فروریزش گسترده زمین شد که تنده لغزش‌ها را هنوز مى‌توان بر روى زمین دید. زمین‌لغزه‌ها و بارانى که به دنبال زمین‌لرزه بارید، منطقه را گذرناپذیر کرد. نخستین گروه کمک‌رسانى که بی‌درنگ پس از زمین‌لرزه از سارى فرستاده شد، پیش رفتن به سوى فراز آب رودخانه تجن را در فراسوى ورند ناممکن یافت و در ۱۷ آوریل به پایگاه خود بازگشت. هیچ گواهى دردست نیست که هیچ یک از این دگرریختى‌هاى زمین خاستگاه زمین‌ساختى داشته باشد. در بیرون از منطقه کلان‌لرزه‌اى آسیب‌ها اندک بود، اما در گستره بزرگى به بار آمده بود. در قائم‌شهر، ساختمان‌هاى همگانى بسیارى، از جمله کارخانه نخریسى، کارخانه قند و کارخانه نساجى، که در زمین‌لرزه ۵ مارس آسیب دیده بودند، دچار آسیب‌هاى افزون‌ترى شدند و یک مخزن آب فراز نشسته و دو میله دودکش فروریخت. در سارى، دیوارهاى بسیارى از خانه‌ها، از جمله خانه فرماندار، شکاف برداشت و آب حوض‌ها دراثر نوسان به بیرون سرریز کرد. خط راه آهن نکا در کیلومتر ششم فروریزش کرد. در آمل، چند خانه قدیمى فروریخت و در بهشهر به باغ قصر آسیب اندکى رسید. در بابل نیز به باغشاه آسیب رسید و چند خانه شکاف برداشت. زمین‌لرزه در گستره نسبتاً پهناورى، عمدتاً در یک راستاى خاورى باخترى، از شیروان تا رشت و از گازان قلى در اتحاد شوروى تا سمنان حس شد. به دنبال این زمین‌لرزه به مدت بیست و چهار ساعت رشته‌اى از پس‌لرزه‌هاى شدید رخ داد و پس از آن، دوره لرزه‌هاى خفیف آغاز شد که در حدود شش ماه به درازا کشید. این لرزه‌ها عمدتاً به وسیله شبکه لرزه‌نگارى اتحاد شوروى ثبت شد. این زمین‌لرزه مطلقاً هیچگونه آسیبى به برج اوایل سده یازدهمى، امام زاده عبدالله در لاجیم، و نیز به خانه‌هاى داراى کالبد چوبى این روستا نرساند. به هر حال، لرزه همه خانه‌هایى را که از خشت خام ساخته شده بودند در لاجیم ویران کرد اما تلفاتى به بار نیامد و نیز در فاصله کمی از پایین برج سبب فروریزش زمین شد. علت این رویداد تا حدى به باران‌هاى سنگینى نسبت داده شده است که به دنبال زمین‌لرزه بارید. در نزدیکى رسکت نیز به یک برج که قدرى کوچک‌تر و متعلق به همان دوره است و بر روى سنگ ساخته شده است، آسیب بسیار اندکى رسید. ترک‌هایى که در آجرکارى نماى شمالى آن از پیش وجود داشت، بازتر شد، در حالی‌که در روستاهاى همسایه آن، رسکت سفلى و رسکت علیا، شمارى از خانه‌هاى خشتى فروریخت (امبرسیز و ملویل، ۱۹۸۲).
