مطالعه تحلیلی اثر میانقابهای شکل پذیر دارای فیوز اصطکاکی قابل تنظیم بر رفتار قابهای فولادی ساختمان/شوندی مجید

بررسی‌های دانشمندان و محققین بر روی قاب میانپر از اوایل سال ۱۹۵۰ میلادی آغاز و تاکنون تحقیقات زیادی در زمینه شناخت رفتار میانقابها و عوامل موثر بر آنها انجام شده است. این اعضای سازه‌ای به دلایل گوناگون از جمله پیچیدگی رفتار مصالح، اندرکنش بین قاب و میانقاب، ضعف مدلهای تحلیلی و غیره تا مدتها یکی از بحث برانگیزترین موضوعات روز مهندسی بوده است. میانقابها باعث افزایش سختی سازه می‌شوند لذا وجود این اعضاء باعث ایجاد تغییرات در پریود و توزیع نیروی زلزله در سازه خواهد شد. روش‌های زیادی برای افزایش مقاومت و سختی میانقاب مطرح و آزمایش شده است که هیچ کدام از آن‌ها لزوما به یک میانقاب مهندسی منجر نمی‌شود.
اخیرا تحقیقات زیادی برای دستیابی به میانقاب مهندسی انجام گرفته است. انتظار بر این است که این نوع میانقاب دارای شکل پذیری مناسب برای تحمل بارهای لرزه‌ای باشد ضمن اینکه باید دارای پایداری کافی در جهت عمود بر صفحه نیز باشد. در این راستا اخیرا نوع جدیدی از میانقاب پیشنهاد شده است که دارای فیوز برشی لغزان در ارتفاع میانی می‌باشد که فیوز آن را می‌توان برای مقاومت لغزشی دلخواه تنظیم نمود. نتایج آزمایش نشان داده که تاثیر فیوزهای برشی به کار برده شده بر روی بهبود شکل پذیری، افزایش مقاومت و میزان جذب انرژی سیستم غیر قابل انکار می‌باشد.
در این پایان نامه سعی بر آن است تا با معرفی میانقابهای مهندسی دارای فیوز برشی لغزان، تاثیر آنها در رفتار و عملکرد سازه‌های فولادی نسبت به سازه‌های فولادی دارای میانقاب بتنی مسلح و دارای میانقاب جدا شده از قاب بررسی شود. در این راستا چهار سازه فولادی با تعداد طبقات یک، سه، پنج و هفت طبقه براساس آیین نامه ایران در برنامه ETABS طراحی و یکی از قابهای آن برای ادامه کار و انجام تحلیل دینامیکی غیر خطی انتخاب گردید. شایان ذکر است که تحلیل‌های دینامیکی غیر خطی بر روی قاب انتخابی توسط برنامه IDARC 2D Version 7.0 انجام شده است. رکوردهای انتخاب شده عبارتند از: کوبه (KOBE)، نوتریج (NORTHRIDGE)، طبس (TABAS)، منجیل (MANJIL) و ال‌سنترو (ELCENTRO)، که به ترتیب دارای PGA 0/82، ۱/۵۸، ۰/۸۳، ۰/۵۴ و ۰/۲۴ برابر شتاب ثقل زمین (g) می‌باشند. بر طبق نتایج حاصل، میانقابهای مهندسی دارای فیوز برشی لغزان کارایی بسیار خوبی در بهبود رفتار لرزه‌ای سازه دارند، به خصوص در زلزله‌هایی که شدت آنها به اندازه‌ای است که سازه را وادار به بروز رفتار غیرخطی می‌نماید.