بررسی اثرات اندرکنش خاک-سازه مبتنی بر دستورالعمل بهسازی بر پاسخ لرزه‌ای ساختمان‌ها/علی نژاد گلوجه غمی مجید

با وقوع زمین‌لرزه‌های مخرب و گزارش‌های میزان خسارات و تلفات رخ داده در این زمین‌لرزه‌ها، توجه بیشتری سمت ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای سازه‌های موجود می‌رود. این ارزیابی‌ها معمولاً بدون در نظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه انجام می‌گیرد. هدف از انجام این پایان‌نامه بررسی اثرات اندرکنش خاک-سازه در پاسخ لرزه‌ای سازه‌ها می‌باشد. برای این منظور ۴ مدل ساختمانی یک، سه، شش و ده طبقه که بر روی خاک نوع ۴، بر اساس آیین‌نامه ۲۸۰۰، قرار گرفته باشند در نظر گرفته شده است. در ابتدا این مدل‌ها بر اساس مبحث ششم از مقررات ملی ساختمان بارگذاری ثقلی و آیین‌نامه‌ی ۲۸۰۰(ویرایش اول) بارگذاری لرزه‌ای شده و سپس منطبق بر آیین‌نامه بتن آمریکا (ACI318-95) مدل‌ها تحلیل و طراحی می‌شوند. در گام بعدی مدل‌های موجود با توجه به دستورالعمل بهسازی و آیین‌نامه ASCE41-06 مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، برای این منظور و در سه مرحله تحلیل‌های استاتیکی غیرخطی (Pushover) انجام گرفت، ابتدا بدون لحاظ کردن اندرکنش خاک-سازه در مدل سازه‌ها پارامترهای موثر بر ارزیابی مشخص گردید، سپس با در نظر گرفتن اندرکنش اینرسی خاک-سازه در مدل سازه‌ها این پارامترها مشخص شد و نهایتاً اثرات، اندرکنش اینرسی و اندرکنش جنبشی خاک-سازه بر پارامترهای تاثیرگذار بر ارزیابی سازه‌ها بر اساس دستورالعمل بهسازی ساختمان‌های موجود مشخص گردید. نتایج حاصل از این تحلیل‌ها نشان می‌دهد که، در نظر گرفتن اندرکنش اینرسی خاک-سازه باعث نرم‌تر شدن سازه و در نتیجه افزایش زمان‌تناوب سازه گردیده، که اثر مستقیم بر تغییر مکان هدف سازه دارد، از طرفی در نظر گرفتن اندرکنش جنبشی و میرایی پی، باعث کاهش شتاب‌های طیفی و به ویژه در زمان تناوب‌های کمتر از ۱ ثانیه می‌گردد. همچنین نتایج بیانگر این موضوع است که در نظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه باعث بهتر شدن نتایج ارزیابی عملکردی اعضا می‌شود.