در این رساله به طراحی لرزه ای سازه با تکیه گاه انعطاف پذیر براساس تغییرمکان پرداخته شده است. این موضوع به صورت متمرکز تاکنون مورد بحث قرارنگرفته است. پارامترهای تأثیرگذار در روش به دلیل انعطاف پذیری تکیه گاه مورد بحث قرارگرفته ومراحل گام به گام روش طراحی براساس تغییرمکان با در نظرگرفتن اثر اندرکنش خاک- سازه ارائه شده است. نتایج، نشانگر این است که اثر انعطاف پذیری تکیه گاه در این روش باعث افزایش یا کاهش برش پایه می شود که این مسأئله بر خلاف روند منظور شده در مدارک فعلی است که در آنها همواره برش پایه به دلیل اثرات تکیه گاه کاهش داده می شود. همچنین نتایج بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان در حالت استفاده ازطیفهای الاستیک با میرایی معادل با حالت استفاده از طیفهای غیر الاستیک با شکل پذیری ثابت مقایسه شده است و نتایج حاکی از اختلاف زیاد در برش پایه بدست آمده از دو حالت می باشد.
به علاوه به مقایسه نتایج بدست آمده از روش تحلیل استاتیکی معادل استاندارد ۲۸۰۰ ایران و روش طراحی براساس تغییرمکان پرداخته شده است. روش طراحی براساس تغییرمکان در نظر گرفته شده روش ارائه شده توسط Priestly و Kowalsky (2000) و همینطور روش پیشنهاد شده در این پایان‌نامه( روش Chopra اصلاح شده) می باشد. مشاهده شده است که برش پایه بدست آمده از استاندارد ۲۸۰۰ بسیار کمتر از مقادیر بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان است، به طوریکه بدون ارضای محدویت تغییرمکان نسبی قید شده در استاندارد ۲۸۰۰ و صرفاً طراحی سازه براساس بار جانبی، نتایج طراحی کمتر از مقادیر متناظر بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان و غیر محافظه کارانه خواهد بود.
طراحی لرزه ای ساختمان با تکیه گاه انعطاف پذیر براساس تغییرمکان/عیدینی نژاد مریم
/توسط Arash Eslamiدر این رساله به طراحی لرزه ای سازه با تکیه گاه انعطاف پذیر براساس تغییرمکان پرداخته شده است. این موضوع به صورت متمرکز تاکنون مورد بحث قرارنگرفته است. پارامترهای تأثیرگذار در روش به دلیل انعطاف پذیری تکیه گاه مورد بحث قرارگرفته ومراحل گام به گام روش طراحی براساس تغییرمکان با در نظرگرفتن اثر اندرکنش خاک- سازه ارائه شده است. نتایج، نشانگر این است که اثر انعطاف پذیری تکیه گاه در این روش باعث افزایش یا کاهش برش پایه می شود که این مسأئله بر خلاف روند منظور شده در مدارک فعلی است که در آنها همواره برش پایه به دلیل اثرات تکیه گاه کاهش داده می شود. همچنین نتایج بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان در حالت استفاده ازطیفهای الاستیک با میرایی معادل با حالت استفاده از طیفهای غیر الاستیک با شکل پذیری ثابت مقایسه شده است و نتایج حاکی از اختلاف زیاد در برش پایه بدست آمده از دو حالت می باشد.
به علاوه به مقایسه نتایج بدست آمده از روش تحلیل استاتیکی معادل استاندارد ۲۸۰۰ ایران و روش طراحی براساس تغییرمکان پرداخته شده است. روش طراحی براساس تغییرمکان در نظر گرفته شده روش ارائه شده توسط Priestly و Kowalsky (2000) و همینطور روش پیشنهاد شده در این پایان‌نامه( روش Chopra اصلاح شده) می باشد. مشاهده شده است که برش پایه بدست آمده از استاندارد ۲۸۰۰ بسیار کمتر از مقادیر بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان است، به طوریکه بدون ارضای محدویت تغییرمکان نسبی قید شده در استاندارد ۲۸۰۰ و صرفاً طراحی سازه براساس بار جانبی، نتایج طراحی کمتر از مقادیر متناظر بدست آمده از روش طراحی براساس تغییرمکان و غیر محافظه کارانه خواهد بود.