سی و نه سال پیش در چنین روزی، درساعت ۱۸:۰۷:۳۵ بعد از ظهر روز چهارشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۵۶ خورشیدی برابر با ۶ آوریل ۱۳۵۶ میلادی، زمین‌لرزه‌ای با بزرگا Mw=6 در استان چهار و محال بختیاری رخ داد و روستاهای ناغان، اردل، دوپلان، گندمان و آورگان را ویران کرد. این زلزله موجب تخریب محدوده‌ای به‌وسعت ۱۵۰ کیلومترمربع شد و به بیش از ۲۱۰۰ خانه خسارت جدی وارد کرد. روستای ناغان، مرکز زمین‌لرزه چهار و محال بختیاری، بیش ازسایر مناطق آسیب دید؛ شدت زلزله در این آبادی به حدی بود که حتی خانه‌های ساخته شده از تیر آهن و آجر را نیز ویران کرد و از ۴۵۰ خانه، ۳۵۰ مورد ویران شدند. این رخداد همچنین ۳۴۸ نفر تلفات انسانی، حدود ۲۰۰ نفر مجروح، کشته شدن ۰/۷ درصد از دام‌های منطقه، ویرانی کامل ۸ مدرسه و خسارت به ۳۷ مدرسه دیگر را به دنبال داشت. حداکثر شدت ایجاد شده ناشی از زلزله اصلی حدود VIII (در مقیاس مرکالی اصلاح شده) بوده است. این زلزله هیچ شواهدی از گسلش سطحی جدید و یا فعال شدن مجدد گسل‌های موجود و گنبدهای نمکی در سطح نشان نداد. وقوع زمین‌لغزش‌های متعدد در دامنه‌های شیب‌دار و همچنین چندین پس‌لرزه موجب ایجاد خسارت و آسیب‌های بیش‌تری به روستاهای منطقه شد. به‌علاوه، ریزش برف امدادرسانی و کمک به زلزله‌زده‌گان را دشوار کرده بود. ۲۳۰ نفر سرباز برای امدادرسانی از تمام نقاط کشور آمده بودند و ۲ فروند هلیکوپتر مجروحان زلزله را به بیمارستان منتقل می‌کردند. با وجود بدی هوا، هواپیماها و هلیکوپترهای ارتش پی در پی چادر و دارو به مناطق زلزله زده می‌رسانند و آب آشامیدنی و پوشاک و غذا از راه‌های زمینی و هوایی برای زلزله‌زده‌گان فرستاده می‌شد. پس از رخداد زلزله ۱۳۵۶ ناغان، مدتی آوارگان زلزله در چادر زندگی می‌کردند تا این‌که سالن‌هایی شبیه اردوگاه برای آن‌ها ساخته شد. مردم یکی دو سالی در آن‌ها سکنی گزیدند و بعد از آن دولت اقدام به شهرک‌سازی کرد و محل روستا را از محل قبلی که زلزله در آن رخ داد، تغییر داده و مردم دوباره به زندگی خود ادامه دادند.
