ارزیابی رفتار لرزه‌ای سیستم‌های ثانویه با استفاده از روش‌های تحلیلی دقیق و ساده شده

با توجه به خسارات گسترده وارد بر سیستم‌های ثانویه (سیستم‌ها و اجزای مکانیکی، برقی و مخابراتی، معماری و محتویات ساختمانها) در زلزله‌های گذشته، بررسی رفتار دینامیکی این سیستم‌ها در سه دهه اخیر مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است.

در این میان دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های مختلف نیز همواره سعی در بهره‌گیری از نتایج این مطالعات به منظور ارایه روابطی ساده و قابل استفاده توسط مهندسینِ طراح داشته‌اند. در این تحقیق سیر تکاملی روش‌ها و روابط آیین‌نامه‌ای مورد استفاده برای طراحی سیستم‌های ثانویه در سطح ایران، امریکا و اروپا از ابتدا (سال ۱۹۳۷) تا کنون با بررسی روابط موجود در پانزده آیین‌نامه لرزه‌ای مختلف مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفته و نقاط ضعف و قوت هر یک بیان شده است.

در ادامه با ارایه یک مثال عددی چگونگی کاربرد این روابط نشان داده شده و پاسخ‌های بدست آمده برای نیروهای طراحی تکیه‌گاهی مورد بحث و مقایسه قرار گرفته‌اند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهند که با وجود روند رو به اصلاح در آیین‌نامه‌های مختلف، همچنان نیاز به تکامل در آنها دیده می‌شود اما در این میان نیاز به ارتقاء و به روز رسانی استاندارد ۲۸۰۰ ایران در زمینه طراحی سیستم‌های ثانویه بیش از سایر دستورالعمل‌ها به نظر می‌رسد.