رییس پژوهشکده مدیریت بحران پژوهشگاه:
در ایران، منطقه ای مصون از زلزله وجود ندارد

رییس پژوهشکده مدیریت خطرپذیری بحران پژوهشگاه صبح روز چهارشنبه، چهارم دی ماه با اشاره به خطر بالای زلزله در همه مناطق ایران گفت: در ایران، منطقه ای مصون از زلزله وجود ندارد.
دکتر کامبد امینی حسینی که در دومین روز از همایش “۱۰ سال پس از زلزله بم ۱۳۸۲؛ آموخته ها و گام های پیش رو” در خصوص موضوع ضرورت بازنگری و ارتقای نظام کاهش ریسک زلزله در کشور سخن می گفت افزود: ایران به دلیل قرارگیری در منطقه ای فعال و لرزه خیز در جهان و شرایط خاص زمین شناختی، مستعد رخداد زلزله های شدید در آینده است. از طرفی آسیب پذیری زیرساخت ها و مستحدثات موجود و نیز عدم تکافوی امکانات موجود با نیازمندی های زمان بحران باعث می گردد، در صورت وقوع زلزله در هر نقطه کشور، تلفات و خسارات زیادی به بار آید که جبران اثرات اجتماعی و اقتصادی آن مشکل و بعضا غیرممکن است.
وی با اشاره به اقدامات انجام شده بعد از زلزله بم تصریح کرد: بعد از گذشت یک دهه از وقوع زلزله بم جا دارد از خود سوال کنیم که اگر در حال حاضر زلزله ای با مشخصات زلزله بم در یکی از شهرهای کشور رخ دهد؛ اوضاع به چه منوال خواهد بود؟ آیا اوضاع از جنبه های مختلف کاهش خطرپذیری، ساخت و ساز، امداد و نجات و… بهبود یافته است؟
دکتر امینی حسینی با اشاره به افزایش فزاینده جمعیت شهری در کشور خاطرنشان کرد: ارزیابی ها و مطالعات نشان می دهند که اگر زلزله ای نظیر زلزله بم در حال حاضر در هر یک از شهرهای کشور رخ دهد، اثرات آن ویرانگر و شاید به مراتب بیشتر از زلزله بم باشد. وی تصریح کرد با توجه به آخرین سرشماری صورت گرفته توسط مرکز آمار ایران در سال ۹۰ جمعیت شهرنشین کشور به ۷۱ درصد افزایش یافته و مناطق روستایی فقط ۲۹ درصد از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده اند و از اینرو لازم است توجه ویژه ای به کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله مبذول گردد زیرا که در مناطق شهری چالش ها در مواجهه با زلزله به مراتب بیشتر از مناطق روستایی است.
دکتر امینی حس مواردی هستند که در ارتباط با کاهش ریسک زلزله در مناطق شهری باید به آنها توجه نمود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله نقاط ضعف موجود کشور در مواجهه با زلزله را شامل کم توجهی مردم و مسوولان به خطر زلزله، فقدان طرح های مورد نیاز در این خصوص، پیچیدگی اقدامات مدیریت بحران در اجرا، کمبود منابع مالی و انسانی بویژه در سطوح محلی، عدم اولویت بندی مناسب تخصیص منابع و نیز فقدان پایداری در انجام فعالیتها به دلایل مختلف نظیر تغییر مدیریت ها ذکر کرد.
دکتر امینی حسینی در ادامه از وجود فرهنگ نوع دوستی و امکان بسیج مردم، انعکاس مقوله کاهش ریسک در سیاست های کلی نظام، وجود استانداردهای ساخت و ساز ایمن و وجود مهندسان و متخصصان و نیز هزینه قابل قبول ساخت ساختمان های ایمن در برابر زلزله را از جمله نقاط قوت موجود در کشور برای کاهش ریسک زلزله دانست.
وی در پایان لزوم تهیه نقشه راه و اجرای طرح های جامع کاهش ریسک زلزله در کشور را ضروری قلمداد کرده و افزود: این طرحها باید تبیین کننده اقدامات مورد نیاز جهت اجرا در سطوح مختلف با زمان بندی مناسب و بر اساس اعتبارات قابل تخصیص بوده و تطابق با سایر طرح ها داشته باشند.
رییس پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران پژوهشگاه، کاهش تلفات و نهادینه سازی توجه به خطر زلزله در برنامه های علمی و اجرایی را از اهداف اصلی این طرح ها برشمرد و تصریح کرد: ضرورت انعکاس پیوسته خطر زلزله در کشور به مسوولان توسط نهادهای علمی و اجرایی به صورت یکپارچه، ضرورت تدوین نقشه راه و طرح های جامع پیشگیری و مدیریت ریسک زلزله، اهمیت توجه به نقش مردم، لزوم اعتمادسازی و هم افزایی بین نهادهای مختلف و ظرفیت سازی و توانمند سازی در حوزه های مختلف از جمله ملزومات ضروری کشور در راستای کاهش خطرپذیری و ارتقای ایمنی در برابر زلزله است.ینی افزود: علاوه بر جمعیت بالای شهرنشین در کشور، وضعیت آسیب پذیری متنوع و گسترده، شرایط اجتماعی و اقتصادی در بافتهای شهری و کمبود ظرفیت های موجود در شهرها برای مواجهه با اثرات زمین لرزه های بزرگ