بزرگای زمین لرزه
بزرگای زمین لرزه بیانگر میزان انرژی آزاد شده آن است. تعیین بزرگای زمین لرزه ها معمولاً با استفاده از لرزه‌نگارها صورت میگیرد. با توجه به نوع امواج لرزه ای، تعاریف و روش های محاسبه متفاوت ارائه شده است. پس از ایجاد گسیختگی در گسل قسمتی از انرژی آزاد شده به صورت حرارت و بخش اصلی آن به صورت امواج لرزه ای منتشر می شود.
اولین مقیاس بزرگا، که توسط چارلز ریشتر در سال ۱۹۳۵ برای زمین لرزه های جنوبی کالیفرنیا معرفی شده است، بزرگای محلی ML خوانده می شود که اغلب به عنوان “مقیاس ریشتر” از آن یاد می شود ML از دامنه اندازه گیری شده روی یک لرزه نگار به خصوص، که تحت عنوان لرزه نگار وود اندرسون شناخته می شود، تعیین می گردد. دامنۀ بزرگترین موج دریافتی که غالباً موج S است اندازه گیری و با در نظر گرفتن تفاوت در زمان رسیدهای امواج P و S برای فاصله بین چشمه و گیرنده تصحیح می شود. در این نوع اندازه گیری زمین لرزه ها با بزرگای ۵ متوسط، بزرگای ۶ قوی، ۷ شدید و ۸ بزرگ در نظر گرفته می شوند.