پژوهشنامه پاییز ۱۳۷۸

حل معکوس امواج پیکری دورلرزه در حوزه زاگرس
مهرداد مصطفی زاده

حوزه زاگرس به دلیل بالا بودن تراکم لرزه خیزی در تقسیم بندی لرزه زمین ساختی ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. پراکندگی حوزه‌های تنش در طول گستره زاگرس باعث گردیده تا منطقه از نظر لرزه خیزی دارای روندی غیریکسان باشد. در این بررسی برای تعیین سازوکار زلزله‌ها از روش مدلسازی شکل موج استفاده شده است [۱]. هدف از بکارگیری این روش حل بهینه پارامترهای کانون لرزه است به گونه ای که افزایش ضریب خطا در روشهای کلاسیک (تعیین جهت حرکت اولیه فاز P)، که ناشی از توزیع غیریکسان ایستگاههای ثبت می باشند، برطرف گردد.
مساحت تقریبی چشمه (S) با بکارگیری تابع زمان چشمه (Source Time Function) و گشتاور لرزه ای، محاسبه و مقادیر ۴۸<s<138 km2 به دست آمده است و عمق زلزله‌های (h) مورد استفاده در این تحقیق حدوداً Km 5<h<15 تثبیت گردیده است. تراکم حوزه‌های تنش در فواصل عمقی مذکور ناشی از گسل پذیری حوزه‌های رسوبی با منشأ پی سنگی و همچنین رفتار زمین ساختی گنبدهای نمکی است. با تعیین سازوکار زلزله‌ها و ترسیم بردار لغزش در نقاط مختلف حوزه زاگرس، همسویی تقریبی این بردارها با راستای نزدیکی صفحات زمین ساختی منطقه مشاهده گردیده است.

متن کامل