صبح روز سه شنبه، ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۴، کارگاه “نقش علم و فناوری در تدوین و اجرای نقشه راه ملی- منطقه ای برای چهارچوب سندای” با حضور اساتید و پژوهشگران داخلی و خارجی و طی دو نشست پیاپی برگزار شد.
در این کارگاه که از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۲ ظهر برگزار شد؛ چهار سخنرانی تحت عناوین : From Hyogo Framework for Action to Sendai Framework for DRR با سخنرانی دکتر سحر صفایی از UNSIDR، The Challenges for the Implementation of Science toward Effective DRR in Developing Countries با سخنرانی دکتر محسن غفوری آشتیانی از پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، Bridging Science and Public Awareness in Disaster Risk Reduction in SFDRR با ارائهA.K.Makarigakis از یونسکو، Main Elements of Earthquake Risk Reduction Roadmap for Formulating Regional Collaboration in SFDRR Implementation با سخنرانی دکتر کامبد امینی حسینی از پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله ارائه گردید؛ که هر یک با در نظر گرفتن اهداف و چشم انداز چهارچوب ۲۰۱۵ سندای و کنفرانس ۲۰۱۴ داووس به ارایه نقطه نظرات خود در راستای کاهش خطرپذیری، خسارات بالقوه و معمول زلزله ونیز افزایش ایمنی در برابر زلزله و توان تاب آوری جوامع پس از وقوع زلزله پرداختند.
دکتر غفوری آشتیانی طی سخنان خود در زمینه چالش های اجرای اثربخش برنامه کاهش خطرات سوانح در کشورهای در حال توسعه، عدم بکارگیری کامل و اثربخش علم، فناوری، پژوهش ها و راهکارهای یافت شده را یکی از بزرگترین مسایل این کشورها دانست و اجرای صحیح یافته های علمی را چالش اصلی پیش رو در کشورهای درحال توسعه ذکر کرد.
وی در ادامه با اشاره به تاریخچه کاهش خطرات سوانح در جهان و ایران، در مورد تاب آوری جوامع در سوانح پرداخته و پنج رکن اصلی آن را شامل: آمادگی، حفاظت، هشدار سریع، پاسخ اضطراری و احیا و بازسازی دانست.
وی در پایان سخنانش تضمین اجرای موفق چهارچوب سندای را در گرو هم افزایی متخصصان و سیاستگذاران دانسته و افزود: سیاستگذاران برای بهره مندی هرچه بیشتر از طرح های اجرایی، از نظرات کارشناسی و نتایج علمی جامعه متخصصان و پژوهشگران استفاده نمایند.
در ادامه این کارگاه، دکتر سحر صفایی به تشریح موارد چهارچوب سندای، اولویت ها و اهداف آن پرداخته و هفت هدف اصلی آن را کاهش معنی دار در مرگ میر در سوانح در جهان؛ کاهش معنی دار در تعداد مردم در معرض آسیب؛ کاهش خسارتهای اقتصادی متناسب با تولید ناخالص داخلی GDP ؛کاهش معنی دار خسارت به تاسیسات زیر بنایی و خدمت رسانی پایه (شامل تاسیسات آموزشی و بهداشتی)، افزایش تعداد کشورها و ملتهای دارای راهبردهای محلی کاهش ریسک سانحه تا سال ٢٠٢٠؛ توسعه همکاری های بین المللی و افزایش دسترسی و توسعه سامانه های هشدار پیش هنگام مخاطرات مختلف و چندگانه، و سامانه های برآورد و اطلاع رسانی ریسک سانحه دانست.
A.K.Makarigakis از بخش مطالعات زمین یونسکو، برقراری ارتباط بین علم و آگاهی های عمومی را ضامن اجرای موارد کاهش خطرپذیری در چهارچوب ۲۰۱۵ سندای دانست.
در بخش دیگری از این کارگاه، دکتر کامبد امینی حسینی در سخنرانی خود تحت عنوان: Main Elements of Earthquake Risk Reduction Roadmap for Formulating Regional Collaboration in SFDRR Implementation، بر لزوم همکاری های منطقه ای برای اجرای موارد چهارچوب سندای تاکید کرده و افزود: به دلیل وجود ساختارهای زمین شناسی مشابه در کشورهای منطقه نظیر گسل هایی که فارغ از مرزهای سیاسی امتداد یافته اند؛ وجود ویژگی های مشابه اقتصادی و اجتماعی در این کشورها و نیز تاثیرپذیری کشورهای همسایه از سوانح مشابه نظیر مشابهت زمین لرزه وان و زمین لرزه سراوان، همکاری های مشترک کشورهای منطقه لازم و ثمربخش خواهد بود.
وی در ادامه ضمن اشاره به تجارب موفق ایران در زمینه کاهش خطرپذیری لرزه ای؛ چهارچوب لازم برای اجرایی سازی طرح های اولویت دار با همکاری کشورهای منطقه را به سه بخش: کوتاه، میان و بلند مدت تقسیم کرده و افزود: در بخش کوتاه مدت که میتواند بازه زمانی سه ساله را شامل شود، تدوین طرح ها، استانداردها، تمرین های پیشگیرانه، ارتقای آگاهی های عمومی و برگزاری مانورها و نیز اجرای طرح های مشترک پاسخ اضطراری سودمند خواهند بود.
دکتر امینی آمادگی بخش دولتی برای مواجهه با زلزله، مقاوم سازی ساختمان های دولتی و پاسخ بخش دولتی به زلزله طی یک برنامه و شیوه نظام مند و سازمان یافته را طی مدت زمان ۴ تا ۸ سال را از جمله اقدامات میان مدت و طراحی، تدوین و اجرای یک طرح جامع برای مقاوم سازی ساختمان های خصوصی و نظارت جدی بر ساخت و سازها را از جمله موارد بلند مدت که طی ۱۵ سال قابلیت اجرایی شدن را دارد، ذکر نمود.
وی همچنین به برگزاری مانورهای مدارس به صورت همزمان در کشورهای اکو با محوریت ایران را یکی از روش های اجرایی موثر در زمینه کاهش خطرات زلزله دانست.
