۶۳ سال قبل در چنین روزی، در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۳۱ (۱۲ فوریه ۱۹۵۳ میلادی)، زمین‌لرزه ویرانگری با بزرگای Mw=6.4 در دهستان طرود در کنار کویر مرکزی ایران و در ۱۳۵ کیلومتری جنوب شاهرود رخ داد. بر پایه شواهد گردآوری شده توسط مرحوم دکتر «ستراگ آبدالیان» که اولین نقشه هم‌شدت یک زمین‌لرزه را از زلزله ۱۳۳۱ طرود و بر اساس بازدید محلی از منطقه زلزله‌زده تهیه کرده (و در مقاله‌ای در سال ۱۹۵۵ م، در مجله La Nature چاپ پاریس منتشر کرد)، به‌نظر می‌رسد که گسل مسبب این زمین‌لرزه، گسل طرود بوده باشد که در کنار بالاآمدگی (uplift) طرود، درست از کنار روستا می‌گذرد و بنابراین پهنه کانونی در نزدیکی همین روستای طرود واقع بوده است. به دلیل ژرفای کم زلزله طرود و وقوع آن در تنها منطقه مسکونی در این ناحیه کویری و همچنین وجود بافت روستایی و نامقاوم منازل مسکونی، روستا به طور کامل تخریب شد، با این حال وقوع زلزله در ساعت ۱۱:۴۴ میانه روز، باعث شد تا اولاً بسیاری از مردان برای کشاورزی بیرون از منازل مشغول کار باشند و از سوی دیگر اهالی ساکن در روستا بیدار باشند و بنابراین تعداد کشته‌ها حدود ۸۰۰ نفر (حدود یک‌چهارم جمعیت طرود در آن زمان) بود. در اثر زلزله ۱۳۳۱ طرود بیشتر خانه‌ها فرو ریخت و بیشتر کشته‌ها زن‌ها و کودکان بودند. در اثر زلزله خاک و غبار غلیظی برخاست. بازماندگانی که تا امروز هنوز زنده‌اند، به تلخ‌بودن این غبار که هنگام زلزله تمام فضای اطراف روستا را پر کرده بود، شهادت دادند. بنابر گفته شاهدان عینی، تقریباً تمام خانه‌ها و بناهای روستا فرو ریخت (غیر از یک خانه مسکونی که هنوز هم بعد از ۶۳ سال سر پاست). پس از این زلزله، با وجود پیشنهاد حکومت که مردم طرود به نزدیکی ورامین برای اسکان منتقل شوند، بیشتر بازماندگان ترجیح دادند که در همان محل بمانند. برای اسکان مردم، دو سال بعد از زلزله در سال ۱۳۳۳، ۹۰ خانه روستایی (که به خانه‌های دولتی مربوط هستند و در امتداد ۹ کوچه در راستای شرقی-غربی ساخته شده و هنوز مورد استفاده‌اند) در کنار ویرانه‌های طرود احداث شد و به بازماندگان تحویل داده شد. بر اساس بررسی‌های انجام شده، جمعیت بازمانده پس از زلزله طرود (آنها که زنده ماندند و طرود را ترک نکردند) به حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ نفر بالغ می‌شد. در اثر این رخداد زلزله بیش از ۸۰۰ نفر از هم میهنانمان کشته و حدود ۶۰۰ مجروح شدند. یاد جان‌باختگان زمین‌لرزه ۲۳ بهمن ۱۳۳۱ طرود، این روستای آرام در کنار دشت بزرگ کویر مرکزی ایران، گرامی باد.