در ساعت ۱۴:۴۶ به وقت محلی (۰۵:۴۶ به وقت جهانی و ۰۹:۱۶ بامداد به وقت تهران) روز ۱۱ مارس ۲۰۱۱ میلادی برابر با ۲۰ اسفند ۱۳۸۹ خورشیدی، زمین‌لرزه‌ای با بزرگا Mw=9 در نزدیک ساحل شرقی جزیره هنشو ژاپن و در ۱۳۰ کیلومتری شرق شهر سندای و ۳۷۳ کیلومتری شمال شرقی توکیو پایتخت ژاپن در عمق ۲۴ کیلومتری آب‌های آزاد اقیانوس آرام به وقوع پیوست. گسلش زمین‌لرزه‌ای در محدوده‌ای به مساحت حدود ۴۰۰ کیلومتر در حدود ۲۰۰ کیلومتر رخ داد. زمان گسیختگی گسلش ۱۷۳ ثانیه (نزدیک به سه دقیقه) طول کشید و زلزله در پهنه فرورانش ورقه اقیانوسی آرام به زیر ورقه ژاپن به وقوع پیوست. زلزله ۲۰۱۱ توهوکو سندای بزرگ‌ترین زمین‌لرزه ثبت شده در تاریخ ژاپن از نظر اندازه بزرگای زمین‌لرزه است. این زلزله از نظر رده بندی‌های علمی زلزله شناسی از رده زلزله‌های بزرگ (با بزرگای بیش از ۸) است. بخش مهمی از تلفات و خسارت‌های این زلزله به وقوع سونامی پس از رویداد اصلی مربوط بود. این زلزله بر اساس آمار رسمی با ۱۵۸۵۰ کشته، ۶۰۱۱ مجروح و ۳۲۸۷ ناپدید و تخریب یا آسیب به ۱۲۵ هزار ساختمان و ۴٫۴ میلیون ساختمان که با قطع برق و ۱٫۵ میلیون ساختمان که با قطع آب مواجه شدند، مهم‌ترین رویداد‌ مخرب لرزه‌ای تاکنون در ابتدای سده بیست و یکم در دنیای پیشرفته صنعتی است. وقوع انفجار و تخریب نیروگاه هسته ای فکوشیمای شماره ۱ (فوکوشیما دائیچی) -که در نهایت در سطح خرابی ۷ از ۷ و مشابه فاجعه نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ و آلودگی رادیو اکتیو در محدوده نیروگاه و آسیب‌های وارده به محیط زیست و همچنین مشکلات ایجاد شده-، مهم‌ترین مساله وابسته به این زلزله بود. وقوع سونامی خسارت‌های زیادی به شهرستان‌های ایواته و بخش واکابایاشی وارد کرد، به نحوی که در روزهای اول ۹۵۰۰ نفر در شهر ساحلی مینامی سانریکو گم شدند و اجساد حدود بیست درصد از ناپدیدشدگان در ماه بعد از رخداد یافته شده و بعضی نیز همچنان در شمار ناپدیدشدگان باقی ماندند. ژاپن کشوری با ۱۲۸ میلیون جمعیت (براورد ابتدای ۲۰۱۲) است. دولت ژاپن پس از وقوع این زلزله در پهنه زلزله زده اعلام وضع فوق العاده کرد و سامانه های حمل و نقل – مترو، کشتی رانی، و قطارهای سریع السیر شینکانسن – فعالیت خود را در سندای و توکیو در ساعات اولیه پس از رخداد متوقف کردند. در سندایی سامانه‌های ارتباطی موبایل و همچنین فعالیت ۴ نیروگاه هسته‌ای متوقف شد. شش مورد آتش‌سوزی در ساعت‌های اولیه از پهنه رومرکز مه‌لرزه‌ای گزارش شد که یکی مربوط پالایشگاهی در نزدیکی توکیو بود. امواج سونامی حاصل از رخداد زلزله تقریبا به تمام کشور‌های حاشیه اقیانوس آرام -از فیلیپین تا اندونزی، نیوزیلند، کالیفرنیا و هاوایی در آمریکا و … -رسید. آژیر هشدار سونامی از ژاپن تا مناطق ساحلی تمامی کشور های اقیاوس آرام به مردم هشدار داد تا ساحل را ترک کنند. از آنجا که سرعت امواج حاصل از سونامی حدود ۹۵۰ کیلومتر در ساعت است، بنابراین می‌توان براورد نمود که امواج حاصل از سونامی حدود ۸ دقیقه طول کشیده تا به نزدیک‌ترین نقطه ساحل سندایی در غرب کانون زلزله برسد، بنابراین سامانه‌های هشدار تا حد زیادی توانسته‌اند جان بسیاری از مردم را نجات دهند. با این حال حداقل در سه شهر سندای، ایواته و مینامی سانریکو سیل حاصل از سونامی مردم را به همراه وسایل، خودروها، و هرچه که در مسیر سیل بود با خود برد. در مدیریت بحران در رویداد ۱۱ مارس ۲۰۱۱، یکی از عوامل مهم یاری‌دهنده به مدیران بحران در ژاپن، رفتار مناسب مردم و پیروی آن‌ها از فرامین مدیران بحران و رفتار اخلاقی و همبستگی اجتماعی و روحیه دیگر دوستی و در یک کلام سرمایه اجتماعی (Social Capital) در این کشور بود. هجوم نیاوردن برای کمک، فداکاری در جاهایی که امداد به دیگران اولویت داشت و در نظر گرفتن نفع جمعی از فاکتورهای مهم برای کمک به مدیران بحران در ژاپن برای کنترل پیامدهای ناشی از زلزله و سونامی ۱۱ مارس ۲۰۱۱ بود.